Kan het goede nog winnen van het slechte?

 

Iets waar ik mijn hele leven in geloofde maar vandaag de dag erg in twijfel trek. Misschien is het goede wel wat deze wereld kapot maakt! Wat is goed en wat is slecht? Is het goed om iemand te vergeven? Iemand vergeven die iets heel slechts heeft gedaan? Is het slecht om iemand te willen vermoorden die teroristische aanslagen pleegt zodat hij het niet weer kan doen? Of moeten we hem dus vergeven vanuit ons “goede” hart? Waar ligt de grens nog tussen goed en kwaad? Waar gaat het mis in deze wereld? Macht, ego, haat of misschien wel liefde? Wat is liefde? Wat is het nut van het zijn van een goed mens die leeft vanuit liefde? Geloven we eigenlijk nog wel in liefde of wordt dit gezien als zwakte wat lijdt tot pure angst en wantrouwen? Bestaan begrippen als liefde, vertrouwen en respect nog wel in deze wereld? Hebben we respect voor elkaar of is het een groot spel, complot waarin de sterkste en slimste het altijd zullen winnen? Kunnen goede mensen een land regeren of leidt dit juist tot het overwinnen van al het kwaad? Wat als we allemaal slecht zouden zijn? Zou dat niet meer gelijkheid in de wereld geven dan het proberen te bereiken van iets goeds? Lekker met zijn allen slecht zijn en alles doen wat God verboden heeft. Nooit meer veroordeeld worden, nooit meer denken dat je met je pure ziel de wereld kan redden. Heeft het goede ooit overwonnen? Ieder toonbeeld van goed in mijn visie heeft verloren. Het kwaad overwint vandaag en waarschijnlijk morgen ook. De goede mensen lijden hieronder maar zijn misschien zelf wel de schuldige. Wie heeft ons zo gemaakt en wie heeft ons normen en waarden meegegeven die ons een beter mens zouden maken? Waarom is het krijgen van kinderen zo makkelijk maar het opvoeden ervan zo moeilijk? Waarom is iemand haten zoveel makkelijker dan iemand liefhebben? Waarom is angst geen basis emotie meer voor gevaar maar een beschermingsmuur geworden die al het moois afweert? Waar is het mis gegaan in deze wereld? Waarom durven we niet te leven maar volgen we liever een geloof waarin we allerlei dingen niet mogen uit angst om in een hel te belanden? Waarom gaat het niet meer om ons bestaan zelf maar om het volgen van een God zodat je in een paradijs komt. Een paradijs waarvan het bestaan en begin al bestond uit verleidingen en manipulatie. Hopen dat een God ons leid en helpt in plaats van te geloven in onszelf? Waarom kunnen wij als mens niet zien dat juist het geloof alles in deze wereld kapot heeft gemaakt? Het afnemen van natuurlijke behoeften en vrijheid om te zijn wie je werkelijk bent juist heeft geleid tot het grotere kwaad. Geef je leven aan God en misbruik vervolgens alle kinderen in de gemeenschap. Geef je leven aan God en vermoord iedereen die niet hetzelfde geloof heeft. Waarom snapt niemand de werkelijke betekenis van ons bestaan? Om je heen kijken en zien hoe prachtig deze wereld is en het vervolgens ten volle te leven. Zonder oordelen, zonder angst, zonder haat, ego of jaloezie. Jouw leven, jouw bestaan en hoe je dit ten volle zou kunnen ervaren. Dat is waar het mis gaat. Het volgen van een kudde die je compleet verwijdert van jouw mooie zelf en alle kwaliteiten en talenten die in jouw verborgen liggen. Jouw individualiteit die een echte verbinding aan kan gaan met ieder ander. Kosmische en universele energie die door ons allen stroomt was de werkelijke betekenis van ons bestaan. Het uitdragen van onze kwaliteiten op aarde had kunnen leiden tot werkelijke eenheid en verbinding. Maar nee, hoe eng is dat, om niet meer afhankelijk te zijn van een onzichtbaar iets wat ons moet leiden. We zijn onszelf verloren, en niet alleen onszelf maar onze totale eigen verantwoordelijkheid tot het zijn van een goed mens. We geloven een ander, laten onszelf manipuleren en veroordelen. Onzekerheid en angst hoe de ander ons ziet overheerst ons zelfvertrouwen. Wie zijn we dan nog? Helemaal niks!! Een gemaakt plaatje, een schets, een pion en een nummer. Er bij willen horen is zoveel belangrijker dan zijn wie je werkelijk bent. We worden compleet voor de gek gehouden door deze wereld en alles waarin we geloven. En niemand die de vrijheid voelt of neemt om hier verandering in te brengen. Logisch want als je afwijkt dan wordt je vermoord of verstoten door je omgeving die wel onderdrukt in een illusie wil blijven leven. Wat zijn we dan nog? Wat is de reden van ons bestaan? En degene die wel de vrijheid nemen tot het helpen van een ander gaan er vervolgens zelf aan onderdoor of maken juist misbruik van de zwakkere onder ons. De pure zielen die nergens aansluiting kunnen vinden worden gezogen naar spirituele sectes waarin ze totaal leeg geplukt worden van geld en bezittingen. Voelen zich vervolgens speciaal, denken zichzelf te ontwikkelen maar worden juist compleet losgekoppeld van alles wie ze zijn.

Ik voel me boos, ik voel me eenzaam. Zien waar het misgaat en vervolgens compleet machteloos staan tegenover iets wat zo groot en onbereikbaar is. Er geen verschil in kunnen maken omdat wij mensen zo onberekenbaar en beinvloedbaar zijn. Het enige wat ik kan doen is dicht bij mezelf blijven, mijn eigen wereld de moeite waard maken en mijn hart volgen. Wat de rest doet moet hij zelf weten maar vandaag ben ik me bewust geworden van de totale ongecontroleerde zin van ons bestaan. Iets wat zo mooi had kunnen zijn en dagelijks wordt vernietigd, stapje voor stapje naar onze eigen ondergang. Tot we verdwijnen als stof in het universum….

The insanity of humanity

 

What is right and what is wrong?

What is the meaning of a desire that strong?

Is this little time on earth forcing you not to be?

Hiding ourself from who we are and what we really need…

 

 

We grow up with war inside our head

Learning to supress because our feelings are bad

We didn’t learn to controll our emotions so we make commitments and lie

Focus on what this world is forcing us to be, untill we finally die

 

 

There is no good and bad in what you feel,

Feelings are the only human thing in this world what makes you real

Vurnerable in wat you want is the reality

Hiding behind this society and lie is insanity

 

 

I will never hurt you, but follow my heart anyway

I will never leave you, but I also can’t stay

I will never lie to you, but facts are not real to me

I can’t promiss you anything because I am honest in what I feel and see

 

 

There is no trust in this world, there are no lies

Only what you believe will reveal every disguise

Our fears mislead us in the games people play

But what to expect if we choose to obey

 

 

Always searching for hapiness while we can be gratefull

Always blaming the world and choose to be hatefull

It’s a choice to take responsebility in your life and be happy,

This is the only awareness that will set you free,

 

 

So you can be…

Sometimes I suddenly feel a sadness coming over me
Not because I am sad but I’m feeling sad because the people I love always say “they can’t”
My life was not easy, I’ve been through hell and back to become the person I am now
I have experienced the most painful way of being human until I almost wanted to die
No light or love in front me anymore
I lost my body, my spirit, my soul and the only thing that kept me alive was the world wonder I put on this earth.
She gave me every morning again a reason to get up, to fight for our life
She opened my eyes, she let me breath, she saved me
And now I can, now I believe
I believe that this life has meaning
We can choose to say we can’t and throw our life away or we can pay attention to
all the small and beautifull things that make our life worth it to live and stop being a victim
We are no victims
We are all winners of 2 million seeds and every one of us has a meaning in this life
I can’t take it anymore to feel lonely on the side of hapiness
Stabbing all my energy into showing the beautiful side of life to others
I am happy and hapiness is my choice
We all can be happy but we make things so hard on ourselves
Please listen, please look in the mirror and see the beauty in the person you are
This is your life, this is your change, please don’t waste it
Life is living in love and sharing your love with others
Life is enjoying every minute of every day and see the beauty in everything around you
Life is making choices and focus on the good things instead of overthinking all the bad over and over again
Please live and choose to be happy and let me be happy with you

Heaven

 

What is heaven, a meaning, not something you can touch,

Something you believe in, or hanging on to much,

It mislead the whole reason why we should be happy here on earth,

and misjudge ourselves for what we are really worth

 

Why is that one place, that’s not on earth,

the place that people longing for,

They think their sorrows go away,

Find that place in your heart,

and give yourself a whole new start,

feel the love you have inside,

So heaven can be in this light,

 

Some people want to die, some people choose to live,

empty hearted, thinking they have nothing left to give,

their strenght feels weak, and pain controlls,

lost their lives, a heart stabbed with holes,

 

See no way out, not any light is shining,

Hoping for that one light, but until your death, this light is hiding,

You can’t bring earth to heaven, but you can bring heaven to earth,

by knowing you deserve happiness, and stop getting hurt,

 

Why is that one place, that’s not on earth,

the place that people longing for,

they think their sorrows go away,

Heaven shines in your heart,

here on earth is your new start,

feel your love and shine your light,

so heaven can be by your sight

Waarom vertrouwen in werkelijkheid niet bestaat

 

Menselijk of emotioneel vertrouwen “Vertrouwen in de mens” bestaat energetisch niet. Wij mensen zijn niet te vertrouwen of juist allemaal wel. Je kan hoogstens jezelf vertrouwen of vertrouwen hebben in het Universum maar dan nog is dat beperkt omdat we onszelf vaak voor de gek kunnen houden en signalen verkeerd kunnen interpreteren

Vertrouwen is de drang naar zekerheid en veiligheid. Dat is wat wij mensen graag willen maar nooit zullen krijgen. Dus gaan we onszelf en situaties dusdanig manipuleren of rationaliseren met het idee steeds dichter bij de zekerheid te komen die we nodig hebben.

Er is dus nooit vertrouwen. Alleen een cirkel van een grote zelfgecreerde leugen die het gebrek aan veiligheid en zekerheid dient te bevredigen.

Bijvoorbeeld iets in vertrouwen vertellen en dan verwachten dat de ander het niet doorverteld.

Hiermee leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf en de last bij de ander. Jij wilt iets kwijt en belast vervolgens de ander ermee zodat hij jouw nare gevoelens kan ervaren. En dan? Wat mag hij ermee doen? Niks toch? Maar als je merkt dat hij het heeft doorverteld dan is het vertrouwen beschaamd?? Dan ben je gekwetst en is de ander niet meer te vertrouwen? Terwijl je zelf degene bent die het onmogelijke van de ander vraagt. Emotioneel vertrouwen bestaat niet. Als je bent wie je bent en achter je eigen keuzes staat dan is er geen goed of fout. Goed of fout zijn ook maatschappelijke normen en waarden om een wereld tot eenheid te vormen en in het gareel te houden.

Maar wie zijn wij dan nog??

Laten we ons belemmeren en aan elkaar twijfelen omdat we volgens maatschappelijke normen steeds opnieuw een zonde begaan??

Zijn we slecht omdat een ander dat vind maar we zelf misschien wel alles doen met de beste intenties??

Moeten we onszelf steeds opnieuw schuldig voelen omdat we denken dat we een ander hebben gekwetst bij het maken van eigen keuzes??

Moeten we steeds opnieuw nadenken bij alles wat we doen om rekening te houden met een ander??

Moeten we onszelf en de hele zin van leven verliezen om te voldoen aan de verwachtingen van de ander?

Natuurlijk zijn er bepaalde wetten, de 10 geboden, zodat we een ander geen kwaad doen. Maar emotioneel gezien kunnen we met eerlijkheid en eigen keuzes een ander nog harder kwetsen dan welke maatschappelijke wet dan ook. Mogen we dan niet meer voor onszelf kiezen of zijn wie we zijn? Dan verliezen we onze uniekheid en eigenheid die juist deze wereld zo hard nodig heeft.

Ons unieke zelf is nodig voor verbinding met ieder ander. Verstand volgt vanzelf als we durven te leven naar onze eigen inzichten en intuïtie.

Vertrouwen is dus in werkelijkheid geen begrip maar een houvast naar alles waar je niet zelf de vrijheid in kan vinden.

Liefde en vrijheid zijn de enige begrippen die je kunnen leiden naar jouw betekenis van leven…maar wat is er voor ons enger dan de kwetsbaarheid die vrijheid en liefde met zich meebrengt. Precies! Vandaar dat we overal begrippen tussen stoppen waar we onszelf afhankelijk van maken en de werkelijke betekenis van het leven vergeten!!

Waarom slechte dingen altijd bij goede mensen gebeuren

Een vraag die ik vaak voorbij zie komen in mijn praktijk en om me heen.

Dit is niet zoals het lijkt. Het probleem is dat het eerlijk in balans is maar het bij de goede mensen meer opvalt.
Een goed mens is puurder, opener, vaker onder de mensen en dus in iemand anders zijn of haar bewustzijn.
Het valt dan sneller op als een goed iemand iets slechts overkomt.
De emotie die we hier zelf bij hebben is veel sterker dan bij een slecht iemand.
Zijn verdiende loon denken we dan of er wordt niet over gepraat.
Bij een goed iemand gaat het als een lopend vuur de ronde. We gunnen die persoon namelijk beter.
Onrechtvaardigheid blijft langer in ons bewustzijn hangen.
We snappen niet waarom iemand die altijd goede intenties heeft, dan zo gestraft wordt.
Dit is niet de manier om dingen te bekijken.
Niemand wordt gestraft en karma draait om het uitwerken van levenslessen wat ook niks met straffen te maken heeft.
Een les die je blijft ontwijken komt steeds vaker en confronterender op je pad.
Als een dierbaar iemand overlijd of je word ernstig ziek dan is dat verschrikkelijk maar dit noemen we “het leven”.
God of het universum hebben hier niets mee te maken.
Niemand heeft gezegd dat het leven alleen maar mooi moet zijn of je je zo en zo moet gedragen naar de maatstaven
van de maatschappij om goede dingen te krijgen. Het leven gaat erom dat je dagelijks bewust bent van het feit dat jij de kans krijgt iets van jouw leven te maken. Vanuit zelf gecreëerde angst en vastgeroeste gedachtenpatronen stop je met leven.
Geniet van alles wat wel is in plaats van missen wat er niet is.
Besef dat je hebt gewonnen van 2 miljoen zaadcellen en jouw leven dan werkelijk heel bijzonder moet zijn.
We zijn uniek en juist deze uniekheid maakt ons in verbinding met anderen compleet.
Wij willen liever zekerheid, perfect zijn en piekeren ons suf als we ergens het antwoord niet op weten.
We willen alles maar begrijpen tot ons hoofd dus de hele intentie van het leven vergeet.

En dat is dat jij de enige bent die betekenis kan geven aan jouw leven en daar kan geen enkele kracht van buitenaf tegenop.
Maak elke dag de moeite waard zodat je later kan zeggen dat je werkelijk geleefd hebt.
Vergeef jezelf elke dag opnieuw. Wij mensen maken geen fouten.
We doen dingen met de beste intenties en dat is altijd goed.
Leef vanuit liefde, voel je vrij in je keuzes en leef in elk moment!!

Lost in myself

 

Don’t know where I am, don’t know what to believe,

One day I’m here, the next day I leave,

Don’t know what to trust, don’t know what to feel,

What today feels wonderfull, feels the next day unreal,

 

Don’t know who I am, still can’t find me,

I have my doubts about this person inside of me,

 

She tells me my lies, she shows me my fears,

and all where she leads me is anger or tears,

I get so tired of her and so tired of me,

My head knows so many voices, witch one will I be,

 

Don’t know what I need, don’t know what will save me,

Today I live in misery, tomorrow I can be happy,

All that I know, this is not what I want,

This fight is killing me and not where I belong,

 

So choose to let go, there really is no fight,

It’s a reflection of your shadowed light inside,

I can’t see your heart, your choice was to block,

If you want to know you, then please please unlock,

 

This lock feels so safe, don’t want to feel pain,

pain hurts my heart, and drives me insane,

There’s pain all my life, and every day new,

But when pain feels so safe, there won’t be a way through,

 

Don’t know who I am, still can’t find me,

I have my doubts about this person inside of me,

 

So open your heart and feel what you have to feel,

Than someday, one day, every feeling will be real

Ik ben vrij….

Als alles waarheid wordt,
inzicht mijn illusie verstoort,
pijn het wint van veiligheid,
verdriet mij werkelijk bevrijdt,

Als mijn hart dan breekt,
en liefde me smeekt,
om steeds opnieuw de keus te maken,
mij niet meer te laten raken,

Als jij niet in mij gelooft,
liefde steeds mijn vlam weer dooft,
Als waarheid een illusie wordt,
ik nooit echt word gehoord,

Als angst jouw hart beschermt,
in de schaduw ongeremd,
Jij donker ervaart als veiligheid,
en elk lichtpuntje als een harde strijd,

Als feiten niet bestaan,
en wij mensen zijn ontstaan,
uit liefde met een kans op geluk,
waarom maken we dan zelf alles stuk,

Als pijnen niet bestonden,
zag ik geen lessen in mijn wonden,
Kon liefde mij niet helen,
en ging geluk vast vervelen,

Pijn is geen veiligheid,
liefde is niet wat mij bevrijd,
kwetsbaar zijn is geen strijd,
gelukkig zijn kost geen tijd,

Ik ben mijn geluk,
ik ben mijn liefde,
ik ben mijn vrijheid,
ik ben mijn keuze en
ik ben vrij…..

Het gevaar achter Facebook!!

 

Wie ben ik en wie denk jij dat ik ben?

 

Wat de wereld van mij ziet op Facebook zijn de momenten die ik koester.

De momenten die het waard zijn om te delen naast alle ellende in deze wereld.

De momenten waarop ik blij en gelukkig ben want diep in mijn hart ben ik dat ook echt. Het gevaar hier achter, wat me de laatste tijd zorgen baat, is dat dit anderen erg kan verwarren.

 

Dit is totaal mijn eigen verantwoordelijkheid en hier ben ik me ook van bewust. Toch zat het me niet lekker en ben ik diep in mezelf gaan spitten wat ik hiermee moest.

Ja, ik ben ziek en wat doe ik dan op zaterdagmiddag met mijn vrouw in de kroeg? (Waar ik dan graag een bericht over wil delen met vrienden op Facebook).

Kennelijk deel ik het stukje “Achter de schermen niet”. Ook kreeg ik flashbacks van situaties waarin anderen tegen mij zeiden; Ja maar als jij niet aangeeft hoe je je voelt dan weet ik niet hoe ik je kan helpen of waar ik aan toe ben.

 

“Wat ik dus niet deel” op zaterdagmiddag, is dat mijn vrouw me mee naar buiten moet slepen omdat ik anders bijna niet buiten kom. De rest van de week staat mijn stand op “overleven” met de gordijnen dicht. Zoek ik iedere dag opnieuw naar de kracht om in combinatie met deze pijnen en belemmeringen, een goede moeder te zijn, een huishouden te regelen, mijn bedrijfje te runnen en daarnaast ook een vriendin, zus en partner te zijn.

 

Maar Karima lag toch in het ziekenhuis? Hoe kan ze dan een week later op een Metal concert zijn?

 

Ergens een hele logische gedachte maar de mooie momenten die ik op Facebook heb gedeeld van het concert zijn niet te vergelijken met de situatie achter de schermen. Het feit dat ik wist dat dit voorlopig mijn laatste concert was, omdat het letsel en kwaliteit van leven in de weken na zo’n concert niet meer realistisch was. Dat ik dagen van te voren huilend in bed lag omdat ik bang was dat ik niet zou kunnen gaan. Dat mijn vrouw me bijna letterlijk heeft gedragen en ondersteund omdat ik niet zelf kon staan. En het ergste nog van alles; Ik het niet tot het einde heb volgehouden.

 

Moet ik dit er dan bij zetten? Misschien onder het berichtje hoe “geweldig het concert was”; Maar ow wat heb ik een pijn, heb er een week lang wakker van gelegen. Dit is het echt niet meer waard hoor. Hartstikke leuk maar dit is niet meer te doen?? Kan bijna niet meer op mijn benen staan maar Epica komt zo dus probeer het wel vol te houden!! Voor mij klinkt dit zelfs bijna ondankbaar. Zo dankbaar voel ik me als ik daar (op wat voor manier dan ook) sta.

 

Nee, dat kan ik dus niet en wil ik ook niet. Ik wil geen medelijden voor hoe zwaar het allemaal is. Dat iedereen me vervolgens gaat appen omdat ze zich zorgen maken. Dat is niet de emotie die ik nodig heb om krachtig te blijven. Misschien ben ik te sterk maar mijn Positiviteit heeft me wel door mijn gehele ziekteproces heen gesleept. Juist af en toe van de bank af komen en jezelf een uitje gunnen. Dat is de betekenis van mijn bestaan. Elke dag opnieuw de kracht vinden om de waarde in het leven te blijven zien en er vervolgens alles aan doen om dit zelf te kunnen ervaren. Positieve feedback krijgen op berichtjes en vanuit mijn veilige omgeving toch een verbinding voelen met de buitenwereld.

 

Het onbegrip wat ik de laatste 2 jaar heb gevoeld is dan ook heel pijnlijk geweest.

 

Accepteren dat ik ziek was leek al een onmogelijke taak. Mezelf en mijn dochter op de eerste plaats zetten en “nee” leren zeggen voelde als onnatuurlijk. Maar het onbegrip dat vervolgens plaats vond als ik een keer een verjaardag of afspraak afbelde was nog pijnlijker dan alles bij elkaar. Het gevoel ineens zo eenzaam te zijn, verstoten van de buitenwereld.

Ik bedoel, het was geen feest als Karima niet was geweest. Dit weet ik ook en neem ik niemand kwalijk.

Maar ik hou van het leven….ik hou van mijn werk, ik hou van muziek en elke kracht die ik over heb verdeel ik vervolgens zo goed mogelijk.

 

Het is mijn keuze geweest en nog steeds, om het positieve te blijven delen. Dat is wie ik ben en altijd zie ik een lichtpuntje in het donker. Natuurlijk heb ik slechte dagen en ben ik verdrietig. Dan voelt het oneerlijk en denk ik aan alle mensen die een zooitje van hun leven maken, die wel gezond mogen zijn. Een puur, liefdevol persoon die intens van het leven geniet is ziek.

 

Dit uit ik alleen bij mijn partner en dat vind ik genoeg. Dat lucht op maar verder wil ik er niet steeds opnieuw mee geconfronteerd worden of over praten. Daar word ik namelijk niet blij van. Daarnaast ben ik me er ook van bewust dat ik ben wie ik ben, juist omdat ik deze ziekte heb. Deze ziekte heeft me in contact gebracht met mijn echte zelf en mijn eigen individualiteit.

 

Misschien ben ik zelfs dankbaar voor mijn ziekte…anders had ik nooit de moeder en partner kunnen zijn die ik nu ben. Dan had ik nooit geleerd om grenzen te stellen en voor mezelf te kiezen. Nooit mijn passie voor mijn werk kunnen delen met omgeving en de wereld. Misschien voor sommige een harde manier maar ik word beter en daar geloof ik heilig in.

 

Het beeld wat me op de been houd blijft het feit dat ik een winnaar ben.

Ik heb gewonnen van 2 miljoen zaadcellen….dan moet elke dag van mijn bestaan toch wel echt Bijzonder zijn.